Alle talenten

Iris Bekkers is gepassioneerd over het ontwikkelen van klimaatbestendige en natuur-geïntegreerde ontwerpoplossingen. Ze gebruikt haar expertise in materiaalonderzoek, natuur-geïnspireerde methodieken, regeneratief ontwerp en digitale fabricage om onderzoek te doen en te creëren. Haar exploratieve aanpak, geworteld in multidisciplinaire kennisintegratie en materiaalexploratie, floreert op samenwerkingen met experts in biologie, filosofie en datawetenschap.

Rebekka Strenk is onderzoeker en concept designer binnen het sociale domein en op het gebied van healthcare. Haar studio Future Life Forms onderzoekt maatschappelijke thematiek op een antropologische wijze. Daarbij staan de behoeftes van de doelgroep centraal en betrekt ze die altijd in alle stappen van het ontwerp.

Jorim is in zijn werk als designer en programmeur bezig met activering van community intelligence voor flexibele, participatieve en transformatieve zelforganisatie - People Know How.

Eva van den Boogaard (1990, zij/haar) is literatuurwetenschapper, adviseur, curriculum-ontwerper, docent en schrijver.

David Alberti (2002) is dichter en bureauredacteur. Zijn werk verscheen eerder in onder andere Notulen van het Onzichtbare, de Optimist en Op Ruwe Planken.

Tamar Slooves (1991) groeide op in Grave en is naast schrijver ook illustrator en grafisch ontwerper. Ze studeerde filosofie aan de Tilburg University, werkte als online redacteur voor het literatuurprogramma ‘Brommer op zee’ en ziet de imperfecte mens als haar onuitputtelijke inspiratiebron.

Odette van Heesbeen (1998) schrijft om zich af te zetten tegen het antropocentrische denkkader. Ze studeerde Creative Writing aan ArtEZ Hogeschool van de Kunsten en volgde een master bij Ecology Futures aan St. Joost School of Art & Design. Haar werk is eerder gepubliceerd bij De Internet Gids, Hard//Hoofd en De Optimist. Ze maakt deel uit van schrijverscollectief Wildgewelf.

Schrijfster McKenna Faulkner - geboren in de VS, opgegroeid in Etten-Leur – is docent, taalwetenschapper en volgt momenteel de (online) studie Creative Writing aan de Oxford University. Ze schrijft tweetalig en richt zich met name op verschillende vormen van fantasy en speculatieve fictie. Ze stond o.a. op het podium van Bulkboek Literaire Marathon en publiceerde in de tijdschriften Absint en Ei. ‘Ik ga graag op zoek naar de complexiteit die een enkel woord op intuïtieve wijze bij ons oproept.’

Rudie Verbunt (1986) groeide op tussen drie broers, twee werkende ouders en een heleboel familie in een klein katholiek dorp aan de westrand van Brabant. Als kind zong hij in een kerkkoor, hield van punk, handbal en Acda en de Munnik. Toen hij zeventien was, wist hij het zeker: hij werd schrijver. En rockster.

Qube (Jasper van den Bovenkamp, 26) schrijft en rapt in een poging iets te begrijpen van de wereld en zichzelf. Zijn verhalende, conceptuele raps worden ondersteund door de keiharde beats en sprankelende composities van producer en muzikant Michiel van Steenhoven, met wie hij op 18 mei 2023 zijn debuutalbum 'Synthetische Speeltuin' uitbracht.

Peer Roosen (1991, die/hun), een met passie overspoelde stuiterbal die zich met een hink stap sprong van de technische universiteit naar de woordkunst heeft begeven. Als performend woordkunstenaar gebruikt Peer een combinatie van taal, stem gebruik en fysieke aanwezigheid in een poging de gedachten wereld vast te pakken.

Trijntje van de Wouw (1998, die/hun) werd geboren in een mysterieus dorpje naast Tilburg, is dichter, schrijver en socioloog en was de afgelopen jaren op verschillende podia te zien. Hen was vorig jaar Campusdichter van de Tilburg University, publiceerde o.a. in Wobby en stond begin juli nog op het festival Dichters van de Prinsentuin in Groningen. Ze bevraagt henzelf en de maatschappij in hun poëzie - vaak met de nodige zelfspot, reflectie en ironie, om van daaruit kwetsbaarheden aan de orde te stellen. In teksten die tussen proza en poëzie inhangen probeert Trijntje de dagen te begrijpen en grip te krijgen op de chaos van het leven.  

Irma Beatriz Peniche Silva is een animator, illustrator en grafisch ontwerper uit Cuba. Door haar gebruik van visuele metaforen werd ze winnaar in twee nationale posterontwerpwedstrijden en finalist in een wereldwijde mediawedstrijd. Ze werkt nu bij Ambassadors.

De metalcore formatie Changing Tides is opgericht in 2013. Toen was het vooral een ‘groepje vrienden uit Geffen dat samen kwam om hun favoriete nummers te spelen.’ In 2014 werd er een tweede gitarist aangetrokken en sindsdien werkt de band aan het eigen repertoire, dat de afgelopen jaren steeds zwaarder werd en meer en meer richting de deathcore ging.

Amin Amel Ebrahimi (1997, Iran) werd door zijn vader al van jongs af aan meegenomen naar concerten en uitvoeringen. Dat wakkerde zijn liefde voor muziek aan en op jonge leeftijd begon hij al met het maken daarvan. In het begin vooral popmuziek, maar meer en meer ging dat richting klassiek.

Paloma Lázaro Arteaga (Madrid, 1996) studeert binnenkort af aan het conservatorium in Tilburg, waar ze in 2019 aan begon. Van kleins af aan is Paloma al omringd door muziek en ze begon op jonge leeftijd al met zingen, componeren en het bespelen van piano en viool.

Stefano Parinussa (1991, Vlissingen) is een Nederlandstalige rapper die onder de naam Fano de afgelopen jaren furore maakte. Zijn muzikale carrière begon echter op de slaapkamer van zijn broer die onder de naam EZG muziek maakt. “Mijn broer maakt al langer muziek en had zijn slaapkamer omgebouwd tot een kleine muziekstudio. Hij liet mij op de ‘record, play of stop’ knop drukken, dat was mijn taak en dat deed ik graag. Dat motiveerde mij om zelf ook wat met rap te gaan doen.”

Bovenal is Stef Joosten (1996, Tilburg) een bassist die gefascineerd is door de ‘vrijheid in muziek.’ Voor veel van zijn projecten en bands is improvisatie dan ook erg belangrijk. Het spannende en organische van op die manier muziek maken blijft hem boeien. Dat wil echter niet zeggen dat improviseren het enige is dat Stef wil doen, want hij voelt zich ook thuis in de dienende rol van de basfunctie in een band, zodat hij kan zorgen voor de groove.

Na psychologie te hebben gestudeerd in Amsterdam kwam Daan Stuyven (1996, Vught) erachter dat muziek toch echt meer zijn ding was en dus vertrok hij na het behalen van zijn bachelor richting de Rockacademie in Tilburg. Daar kwam hij via verschillende school projecten al snel in contact met Timo de Wit (drums) en Myrte Driesenaar (zang/bas).

De Toegift haalt zijn inspiratie uit de jazz hoek, maar de band klinkt veel breder dan dat. De 6 koppige band maakt ‘nostalgische liedjes vol verhalende Nederlandse poëzie,’ maar dat was niet altijd zo. Daarvoor was de gebruikte taal namelijk Engels en de bandnaam Little Symphonies.

Penny Roox (1996, Tilburg) maakt sinds 2019 muziek. Na haar afstuderen aan de Rockacademie (richting: vocals / eigen act) in Tilburg bracht ze haar eerste single uit nadat ze veel ervaring had opgedaan met een theatertour en als achtergrondzangeres bij verschillende acts.

Oscar Peters (1994, ’s-Hertogenbosch) maakt al vanaf jeugdige leeftijd muziek. Op zijn 7e begon hij zijn eerste bandje, waarmee hij een mix van funk en dance maakte. Later verscheen hiervan een album op het label van Kraak en Smaak, gevolgd door een tourtje door Nederland.

Ramses3000 (Oosterhout, 1990) is een bekende in de Tilburgse muziek scene. Een van zijn grotere acts was Cairo Liberation Front, waarmee hij bekendheid verwierf in binnen- en buitenland.

Kanso Ogbolu is een motion designer en animator met meer dan 13 jaar ervaring in de creatieve industrie. Hij begon in architectuur en stapte daarna over naar reclame, voordat hij uiteindelijk zijn eigen studio voor motion design, film en animatie oprichtte en leidde.

Anthony van Gog (Antwerpen, 1996) studeerde in 2019 af aan de performance opleiding van de Toneelacademie Maastricht. Hij ontwikkelt sindsdien een transdisciplinaire performancepraktijk op het grensvlak van het theatrale en het museale. Om zijn artistieke werk te voeden met meer theorie volgt hij momenteel een master in filosofie aan de Universiteit van Antwerpen.

Waar bevindt zich de hapering in het systeem? Fenna Koot is gefascineerd door hoe architectonische ruimten sociale structuren beïnvloeden. Haar werk bestaat uit installaties en sculpturen die een poging doen om hernieuwde aandacht te geven aan datgene wat vaak als vanzelfsprekend wordt beschouwd. Juist deze vanzelfsprekende elementen spelen volgens Koot een cruciale rol in de manier waarop we de wereld vormen en begrijpen.

Sjors Driessen kijkt kritisch naar de samenleving. Thema's als criminaliteit, klimaat en overbevolking interesseren hem. Zijn sculpturen zijn weerspiegelingen van de wereld van vandaag of gisteren en de combinaties van de verschillende objecten vertellen het verhaal. Door vervorming creëert Driessen beelden van hoop of wanhoop. Naast figuratief werkt Driessen ook graag abstract. Hierbij put hij inspiratie uit geologie en micro-organismen waarmee hij zijn fantasiewereld vormgeeft. De abstracte schilderijen komen voort vanuit gevoel wat dus bijna een tegenreactie lijkt te zijn op zijn figuratieve ruimtelijk werk.

Jerrold Eliano Saija is a visual artist who creates mnemonic devices to counteract memory loss, delving into the profound impact of the past on displaced bodies and diasporic communities.

Wat je ziet is wat je ziet; een verdere uitleg over wat de doeken van Daniëlle Hoogendoorn (1990) voorstellen is overbodig.

Binnen zijn werk bevraagt hij de menselijke geest. Dit doet hij enerzijds door zijn eigen geest te analyseren en anderzijds streeft hij ernaar inzicht te krijgen in de collectieve geest. In zijn bevragingen richt hij zich op gedachten, (on)bewustzijn en het geheugen. Zijn benaderingen omvatten verschillende methoden om de mentale processen en dualiteit binnen de menselijke geest te onderzoeken.

Het werk van Ruben Mols is erop gericht de relatie tussen leven en kunstmatige structuren te bevragen. Hij concentreert zich op de manier waarop we geconditioneerd raken in het voortdurende experiment van technologieën in transformatie.

Jamie Kane beschrijft zijn praktijk als een stortplaats, waar lagen van materiële geschiedenis gelijktijdig samenkomen, met verschillende snelheden uiteenvallen en door de tijd heen verschuiven. Zijn werk bestaat uit installaties, films, radio- en live-evenementen. Ook schrijft hij teksten.

Als kind wilde Jordie Rovers archeoloog worden, maar hij koos uiteindelijk voor het kunstenaarschap. Zijn liefde voor opgravingen is terug te vinden in zijn tekeningen: de vormen die hij met krijt op papier zet lijken herkenbaar, maar de precieze betekenis ontglipt je. Tijdens het tekenen transformeren de grauwe, soms onooglijke bodemvondsten tot krachtige, beweeglijke vormen, barstensvol kleur en leven.