Foto door: Peerke Malschaert
Waarom was een talentontwikkelingstraject nodig?
“Na de opleiding was het best wel zoeken naar mijn eigen handtekening: wat is nu de gemene deler in het werk dat ik maak?” legt Sanne uit. “Daar heeft Leonie me enorm mee geholpen. Ze is een fijne kijker, geeft goede feedback. Dat komt omdat ze mijn werk goed kan plaatsen in een lijn met andere dingen die ik heb gedaan. Ze zegt niet alleen waarom iets niet werkt, maar ze onderbouwt dat ook heel goed. Dat soort feedback is hartstikke leerzaam.” Ze vervolgt: “Dat goed onderbouwen doet Leonie trouwens niet alleen bij negatieve feedback, maar ook wanneer ze een compliment geeft. Ze legt dan fijntjes uit waarom het volgens haar goed werkt, en ook dat leert mij dan weer een hoop.”
Heb je daar nu nog steeds iets aan?
“Oh, zeker. Mijn probleem is niet dat ik niet genoeg werk heb, maar eerder dat ik voorheen niet goed nee kon zeggen. Ik durfde dat niet, maar ook: ik wist niet goed waar ik ja of nee tegen moest zeggen. Nu ik weet wie ik ben, als regisseur, lukt het me beter om ruimte te nemen voor mijn projecten, om mijn autonome koers uit te stippelen. En als ik nog weleens in opdracht werk, dan is dat een opdracht die goed bij me past. Of een klus, die ik zo kan inrichten dat ‘ie bij mijn koers past.”
Wat is je nog meer bijgebleven van PLAN?
“PLAN heeft voor mij ook echt een belangrijke netwerkfunctie: ik kwam in contact met programmeurs van onder andere Theaterfestival Boulevard en Theater De Nieuwe Vorst, maar ook de ontmoeting met andere PLAN-makers was voor mij waardevol. We kwamen elkaar bijvoorbeeld tegen bij Festival Cement, waar de meesten dan optraden. Dat schept toch meteen een band - als een soort post-doc klasgenootschap”, zegt Sanne. “Dat was heel prettig - gewoon door het gevoel dat je in hetzelfde schuitje zit. Allemaal leren, ontwikkelen, bezig met vragen stellen bij wat je doet. Daardoor konden we elkaar alles vragen: ‘hoe pak jij dat zakelijk aan?’ of ‘hoe kom je op dat toffe idee?’
TalentHub PLAN