'Laat me je hart zien. Je wordt meer jezelf als ik van je houden mag.'
De klassieker Lolita van Vladimir Nabokov werd voor het eerst gepubliceerd in 1955. Het boek, dat de obsessie van een man voor een twaalfjarig meisje beschrijft, was destijds zeer controversieel.
De roman is volledig geschreven vanuit het perspectief van de volwassene. LO LIE TAA draait dit perspectief om. We kijken vanuit het kind, een jongen, die zich mateloos aangetrokken voelt tot de verboden wereld van volwassenen.
De makers van LO LIE TAA lieten zich inspireren door hun jeugd. Herinneringen aan de liefde als een kudde vlinders, aan een verlangen dat vrij is als de wind, aan de wanhoop van sleutelgat-affaires en van opgesloten zitten in een kinderkostuum.
Kunnen volwassenen onbevangen kijken naar de begeerte van een kind?