Martijn Linssen zoekt naar manieren om zijn materiaal, klei, zoveel mogelijk recht te doen. Hij experimenteert met glazuur, waarmee hij het beeld losjes beschildert, of laat de klei juist ongebakken, waarmee het ten prooi valt aan de tand des tijds. Het tactiele karakter van de zachte klei, die kneedbaar en soepel is, is vaak alleen aan de orde tijdens het maakproces. Een kwaliteit die Martijn graag overeind houdt in het uiteindelijke beeld.
Het werk van Femke Dekkers speelt een spelletje met onze perceptie. Met de fotocamera bepaalt ze een perspectief om vervolgens de driedimensionale omgeving, gekaderd door de lens, als canvas te gebruiken: een leeg vlak waarbinnen nieuwe ruimtelijke ordeningen kunnen ontstaan. In het spanningsveld tussen twee- en driedimensionaliteit zoekt Femke zo naar vrije ruimte waar sculptuur en schilderkunst in elkaar overgaan.
Overal waar hij komt verzamelt Wessel Verrijt verpakkingsmateriaal, stukken piepschuim, textiel en andere afgedankte spullen. Het gevonden materiaal geeft hij een nieuw leven in mobiele sculpturen, die zowel vernuftig in elkaar zitten als eerlijk en ontwapenend zijn. In performances en video’s transformeren de bouwwerken tot ‘entiteiten’ en worden ze als rekwisiet, kostuum of personage onderdeel van rituelen, waarmee hij een nieuwe mythologie creëert met een eigen symboliek en betekenis. Met zijn totaalinstallaties begeeft Wessel zich op het snijvlak tussen kunst, theater en choreografie.
Website