Met haar werk onderzoekt ze hoe mensen ruimte en plaats ervaren en ertoe verhouden. Haar site-specific installaties en performances zijn een tegenreactie op de huidige tendens van disconnectie en extreme vloeibaarheid in de beleving van tijd en ruimte.
Door samen te werken met de architectuur van een plek en het introduceren van ritueel en vertraging wordt de waarneming verlegd naar het hier en nu, waar ruimte is voor stilte en contemplatie. Door haar achtergrond in klassieke muziek, en daarmee het lezen van bladmuziek, is Zoë geïnteresseerd geraakt in het concept ‘notatie’: het interpreteren en uitvoeren van specifieke talen en systemen. Sindsdien onderzoekt zij de mogelijkheid om notaties als methodologie op te nemen in haar kunstpraktijk. Het bestuderen, interpreteren en uitvoeren van composities, taalsystemen en scores vergt een bepaalde concentratie en respect naar de dingen die er zijn.
Zoë is van mening dat autonome zeggingskracht en auteurschap niet vanzelfsprekend ontstaat vanuit originaliteit en vernieuwing, het opnieuw situeren en belichten van het bestaande kan dit net zo goed bewerkstelligen.
