Tijdens het Moving Forward traject ontwikkelde Jija Sohn de voorstelling Geisha’s miracle (2016). Het stuk is een doordacht gelaagde verkenning van vrouwelijkheid, een spel met traditie dat de moderne tijd vol overgave omarmt.
Haar volgende project Kyabajo (maart 2018) werd een solo, waarin ze haar eigen verleden als ‘Japanse gezelschapsdame’ op de weegschaal legt van machtsverhoudingen en frustraties. Jija maakte Kyabajo bij Dansmakers Amsterdam met een bijdrage en betrokkenheid vanuit PLAN.
Mede door het Performing Gender–traject – een Europees project rondom dans, gender en activisme – dat ze vanaf zomer 2017 op uitnodiging van Theaterfestival Boulevard en DansBrabant volgde – , is ze de maatschappijkritische noten in haar werk beter gaan herkennen. Dat leidde ook tot waakzaamheid. Zo ontdekte ze bij zichzelf de neiging om het werken vanuit thema’s en verwachtingen zo aan te pakken dat ze haar in een mentaal en psychologisch keurslijf dwingen. Haar grootste streven echter is om tot een puur fysiek gestuurde praktijk te komen waarin ze zich niet laat verleiden door de behoefte aan ‘snelle betekenisgeving en halve inzichten’.
Jija werkt sinds 2018 meerjarig samen met ARP-Art Research Production in Brussel en met DansBrabant via PLAN. De komende jaren rekt Jija in Lands of Concert, een serie labs en residenties, het idee van performativiteit en performatieve ruimte op. Voor de Nederlandse Dansdagen 2021 maakte ze Landing on Feathers, een inclusieve, essayistische dansfilm over lichamelijke vrijheid, waarin we Jija zien in haar gecombineerde praktijk als choreograaf, performer en zorgverlener.
