De dualiteit van deze parallelle werkelijkheden vormt de bron waaruit mijn schilderijen ontstaan. Het ene beeld toont zich als mijn ogen geopend zijn, het ander laat zich zien als ik mijn ogen sluit. Als vanzelf groeit er in het tussengebied een eigen werkelijkheid.
Het schilderen komt voort uit een urgentie om deze “eigen” werkelijkheid beeld en richting te geven. Om te zoeken naar de betekenis die zich voordoet als een gebied van eenvoud, observatie, verhalen-abstractie.
