Het inzoomen op de wereld van insecten biedt de kunstenaar een opening om de alledaagse realiteit te ontvluchten. Het gebruik van speelgoed elementen refereert aan een kinderlijke naïviteit waarin de grenzen tussen ik en de ander nog niet zo rigide waren.
Door menselijke eigenschappen aan de ander (een mug, meerkoet, stoel, vuurtje, of zonnebloem) toe te kennen speelt Van Lieshout in op een schijn-empathie van de toeschouwer. Juist de kleine, banale maar vooral onbegrepen dingen lijken Van Lieshout het meest te fascineren.
Het tragikomische werk dat uit deze fascinaties voortkomt wordt gedragen door een poëtische humor die wordt ingezet om moeilijke onderwerpen of overweldigende realiteiten beheersbaar te maken
