“Mijn drijfveer is ontstaan door een combinatie van drie dingen. Mijn passie voor koken, ontwerpen en mijn stage in China. Tijdens mijn studie aan de TU/e in Eindhoven heb ik een half jaar in China gewoond en stage gelopen in een voorstad van Shanghai. Toen ik daar mijn appartementje in liep, viel me meteen iets op: er was wel een keuken, maar geen fornuis. Na een tijdje werd me duidelijk dat dat niet alleen in mijn woning zo was. China is een eetcultuur, dat was ook een van de redenen waarom ik het daar zo naar mijn zin had. Maar een eetcultuur zonder keukens in huizen brengt natuurlijk een grote uitdaging met zich mee. De mensen daar eten dus vaak in restaurants of bestelde een take-away maaltijd die per scooter thuisbezorgd werd.
Het afgelopen jaar hebben restaurants natuurlijk enorm moeten improviseren. Sommige ondernemers moesten de deuren sluiten, andere vingen de kosten op met take-away bestellingen. Het duurde niet lang voordat je creatieve oplossingen voor het niet-uit-eten-kunnen zag verschijnen. Wat ik de afgelopen tijd heb gemerkt, vooral in de gesprekken die ik gehad heb, is dat chefs en restauranthouders enorm creatieve mensen zijn. Die in geval van nood vaak met hele slimme oplossingen komen. Voor mij was de afgelopen tijd een soort live validatie van mijn concept, en daarnaast een grote inspiratiebron.”
Je vertelde eerder dat die creatieve oplossingen ook niet zonder problemen kwamen. Vertel meer!
“Dat klopt. Het is ten eerste, en dat is ook mijn focus, enorm moeilijk om een restaurantbeleving bij de gasten thuis te realiseren. Daarnaast moesten in veel concepten de gasten zelf thuis nog veel koken. Dat was niet voor iedereen weggelegd waardoor er veel fout ging. Het grootste probleem was de verpakking, enorm veel afval, en in het hogere segment weinig mooi aanbod.
Het gaat mij om de beleving. Bij een frietje is een frietbakje qua beleving helemaal kloppend. Maar ik focus me op een verfijnder segment van de markt. Omdat daar de beleving van het eten centraal staat en op veel manieren beïnvloed kan worden. Ook zag ik dat er maar weinig verpakkingen beschikbaar waren voor dat deel van de markt.”
Waarom precies dit deel van de markt?
“Ten eerste vind ik de beleving van eten erg fascinerend. Daarnaast waardeer ik de juiste bereiding ervan misschien nog wel meer. Omdat ik zelf heel erg van koken houd, kan ik alleen maar geïnspireerd raken en bewonderen hoe mooie gerechten sommige koks serveren. Hiervoor ontwerp ik dan ook graag een geschikt canvas. En dat betekent dat ik dit jaar flinke stappen wil zetten. Op de korte termijn betekent dat veel met restaurants sparren en mijn designs itereren. En dan uiteindelijk de eerste oplage producten produceren om daadwerkelijk te kunnen gaan testen met de restaurants die ik heb gesproken.”
(c) Willeke Machiels
Take-away verpakkingen voor sterrenrestaurants. Ontwerper Pim Smit stort zich op de toegevoegde eetbeleving van verpakkingen.
Pim Smit is een product ontwerper die zich focust op producten voor in je werk- en leefomgeving. Tijdens het traject van Design to Market ontwikkelt Pim zijn project Fine Dining Delivery, waarin hij herbruikbare take-away verpakkingen maak voor high-end restaurants. Tijdens de DDW 2021 interviewde Marion Meijvis Pim over zijn ontwerppraktijk.