Dit artikel verscheen op 2 februari 2018 in een speciale bijlage over talentontwikkeling bij het blad Zuiderlucht, en werd geschreven door Dieter van den Bergh.
Job Rietvelt (Den Haag, 1993): “We werken met beelden, theater en beweging, fysiek én visueel, dat onderscheidt ons van veel andere makers denk ik. Ons publiek kan zowel bestaan uit liefhebbers van theater als van beeldende kunst. Wij laten ons in onze performances leiden door maatschappelijke thema’s die wij relevant vinden.” Tamar Blom (Tilburg, 1992): “Al ligt dat er nooit dik bovenop. Het is heel associatief, iedereen interpreteert het anders. Achteraf, in de nazit, zijn we altijd benieuwd te horen wat de beelden opriepen bij het publiek.”
Job: “De ruimtelijke vormgeving is erg belangrijk in ons werk: de fysieke kaders waarbinnen we onze voorstellingen brengen. Ons nieuwste stuk An incomplete life spelen we net als de vorige voorstelling (When everything is human, the human is an entirely different thing) in de open ruimte; het publiek staat eromheen, kan zich vrij bewegen en mag reageren. In ‘Human’ lieten we onszelf verdwijnen in vele kilo’s gips, op het podium bij An incomplete life staat een enorme zandloper met achthonderd kilo zout; de spelers worden langzaam onder
het zout bedolven. Wat overblijft is een perfect kegelvormige berg. Dat wij bedolven worden onder het zout roept soms reacties op bij het publiek, die spanning zoeken we bewust op.”
Tamar: “We kijken elke keer wat de beste context is om onze boodschap over te brengen. We spelen An imcomplete life bijvoorbeeld in een industriële hal, die ook door kan gaan voor een beschutte begraafplaats; een plek waar de mens langzaam kan sterven.”
Job: “We zijn in 2014 opgepikt door Theaterfestival Boulevard, na Tamars afstudeervoorstelling. Later werden ook Frascati, Schweigman& en Het Huis Utrecht vaste partners. Ook belangrijk voor ons is de Brabantse TalentHub PLAN, waardoor we ondersteuning krijgen van negen andere instituten, vooral theaters en theaterfestivals. Die ondersteuning is essentieel, we hadden niet op een andere manier willen beginnen. Dan heb je geen budget, ben je niet zichtbaar. We hebben nu rustig onze eerste stappen kunnen zetten. Belangrijk is dat we geen concessies hoeven te doen aan degenen die ons ondersteunen. We kunnen doen wat voor ons nodig is, grenzen verleggen. We kunnen het ons ook permitteren op onze bek te gaan.”
Tamar: “Talent heb je of heb je niet, dat kun je niet geforceerd ontwikkelen. Je kunt er wel voor zorgen dat je talent praktisch wordt ondersteund. We gebruiken onze partners om te sparren en creatieve concepten te testen. Onze stukken worden goed ontvangen, we krijgen nationale erkenning, dat helpt ook. We zijn ons artistiek en zakelijk enorm aan het ontwikkelen vind ik, al zijn we echt nog geen Dries Verhoeven. Hij is een belangrijke inspirator voor ons, zeker in het vinden van de juiste context waarbinnen we ons verhaal kunnen vertellen. En daarin de vrijheid opzoeken om ook ver buiten het fysieke theater te kijken.”
An incomplete life was o.a. te zien op Festival Cement van 16 t/m 24 maart 2018 in Den Bosch.