Dit artikel is geschreven door Judith Boessen, voor Mister Motley.
Judith Boessen over Jeroen Duijf
De smeuïge doeken van Jeroen Duijf
Een verfomfaaid mannetje zit op een bank een sigaretje te roken. De bank staat parmantig in een grasgroen plantsoen en heeft een klaterend fonteintje. Content leunt hij een beetje achterover en kijkt met kraalogen de kijker aan. De rookpluim van zijn peuk kringelt in een rechte lijn omhoog. Een tevreden roker is geen onruststoker, lijkt hij te willen zeggen. Zijn hond, al net zo oud en versleten als het mannetje, doet gezellig mee. Hij kijkt zijn baasje met trouwe hondenogen aan terwijl hij ook een sjekkie mee paft.
Jeroen Duijf (Blerick, 1988) drinkt graag een biertje in de kroeg, geniet van zijn frietje met frikandel speciaal en scheurt op zijn gevlamde Yamaha Virago over Brabantse wegen en dijken. ‘Lekker gassen, dat maakt mijn hoofd leeg’, zegt hij daar zelf over. Roken doet hij niet, maar hij heeft een broertje dood aan betutteling. Hij vraagt zich af hoe het moet met al dat gewone volk dat niet past in de mal van de gezonde en maakbare modelburger. Want wat goed is voor de ziel is niet altijd gezond voor het lichaam. Waar moet je heen als je geen fitboy bent en aan je trekken wilt komen zonder dat iemand daar meteen iets van moet vinden?